Bandalag íslenskra bílablaðamanna (BÍBB) er samtök blaðamanna sem hafa haft umfjöllun um bíla með höndum í íslenskum fjölmiðlum. Í BÍBB eru nú 14 blaðamenn, meðal annars frá Bændablaðinu, Fréttablaðinu, Morgunblaðinu, Viðskiptablaðinu, FÍB blaðinu, visir.is og billinn.is. Auk þess eru í félaginu sjálfstætt starfandi bílablaðamenn. Þessi grein birtist í sunnudagsblaði Morgunblaðsins 20. október 2004 og lýsir hvernig félagið kom til:
“Á haustdögum 2004 stofnuðu nokkrir blaðamenn, sem hafa skrifað reglulega um bíla í íslenska fjölmiðla, Bandalag íslenskra bílablaðamanna. Hugmyndin hafði lengi verið á kreiki og ætlunin var sú að þessi óháði félagsskapur tæki að sér val á bíl ársins, sem í þrjú ár hafði farið fram undir merki DV. Mikil vinna fór strax af stað til að undirbúa starfsemi félagsins. Það þurfti að stofna það með lögformlegum hætti og fá því kennitölu. Það var leitað eftir samstarfsaðilum, enda er framkvæmd af þessu tagi kostnaðarsöm. Samstarf náðist við þrjú fyrirtæki, hvert á sínu sviði; Skeljung, Tryggingamiðstöðina og SP-Fjármögnun. Stuðningur þessara fyrirtækja gerði framkvæmdina á vali á bíl ársins mögulega. Skipuð var dómnefnd sjö manna innan félagsins til að velja þá bíla sem til greina kæmu sem bíll ársins og bílunum skipað niður í fjóra flokka; smábíla, fjölskyldubíla, jeppa og jepplinga og sportbíla.
Landfræðilegar og markaðslegar aðstæður á Íslandi setja dómnefndarmönnum skorður og þannig urðu sumir nýir bílar útundan í valinu að þessu sinni, eingöngu vegna þess að þeir koma of seint á markað hérlendis. Þetta á t.d. við um Mitsubishi Colt, Kia Sportage, nýjan Ford Focus og Citroën C4. Ljóst er að alltaf verður val af þessu tagi gagnrýnt á ýmsan máta og jafnvel heyrast þær raddir, kannski mest frá fulltrúum þeirra innflutningsaðila sem ekki eiga bíla í úrslitum, að betur væri heima setið en af stað farið. Þessu er Bandalag íslenskra bílablaðamanna hjartanlega ósammála enda er tilgangur með vali á bíl ársins ekki sá að gleðja eða valda umboðunum armæðu heldur að virka sem nokkurs konar leiðarvísir fyrir íslenska bílkaupendur. Tilnefndir voru tæplega fjörutíu bílar í fyrstu umferð, langflestir í flokki fjölskyldubíla en aðrir flokkar voru smábílar, jeppar/jepplingar og sportbílar. Dómnefndin skar síðan valið niður í tólf bíla, þrjá í hverjum flokki, og prófaði þá gaumgæfilega á kvartmílubrautinni við Reykjanesbrautina og svæðinu þar í kring. Við mat á bílunum var litið til fimm þátta; verðs, aksturseiginleika, rýmis, öryggis og hönnunar. Hver bíll gat mest fengið tíu stig fyrir hvern þátt og því samtals mest fimmtíu stig frá hverjum dómnefndarmanni, eða alls 300 stig frá sex dómnefndarmönnum.”